 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Баляда пра Міхала Падабедава
|
Струны весела сьпявалі:
«Воля, шчасьце, доўгі век!»
Волю выкупіць за талент
Спадзяваўся чалавек.
«Маладосьць! – сьпявалі струны. –
Час, калі мы – каралі!»
Ды музыку ў горад тлумны
Разам зь песьняй прадалі.
Ці ў нявольнікі, ці ў госьці –
Ды чужая старана!
І натхнёнай маладосьці
Звонка лопнула струна.
Што ж далей? Няўжо за славу
Волі вольнай не здабыць?
Сёньня пан гарлае: «Брава!»
Заўтра – пра цябе забыў...
У тэатры добра плацяць,
І музыка там – прывык.
А струна былога шчасьця
Абарвалася, бы крык.
Немату душы агучыць
Толькі часу вольны рух:
Дзьве прыгожанькія ўнучкі
Скораць модны Пецярбург,
Сын калісь разбагацее.
Ты ж – нажыў грахі свае,
І струна жывой надзеі,
Як праменьчык, растае.
Што далей? Хвароба, шаты
Шклоўскіх ліп, гады журбы.
Сын – і вольны, і багаты.
Ты – прыгонны і сьляпы.
Праляцела ўсё, як вецер,
Слава высахла сьлязой.
І струну жыцьця нарэшце
Сьмерць абрэзала касой...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
